Review @ Rock’n’Roll Monuments
LOCAL HEROES: PANX ROMANA “Pax Americana” Gatefold LP + CD
Δεκαπετά ολόκληρα χρόνια μετά οι αμετανόητοι PANX επιτσρέφουν μερακλίδικα, όσο ποτέ και ο Χρήστος Κισατζεκιάν υποκλίνεται στην ανιδιοτελή επιμονή τους!
Η συνομοταξία των Αδιάφθορων Αυθεντικών ξαναχτυπά!
«Οι PANX ROMANA είναι ένα εφηβικό όνειρο, είναι το άσυλο των ημερών της αθωότητας που ποτέ δε θα περάσει την εφηβεία! Μια συμμορία φίλων που μουσικά γεννήθηκε μέσα από την έκρηξη του πανκ ροκ το 1977…»
Με τα λόγια τούτα τα περιεκτικά που έκλεψα από την επίσημη ιστοσελίδα της ιστορικής γκρούπας αμετανόητων αφυπνιστών συνειδήσεως, θεωρώ πως ακόμη και οι απειροελάχιστοι που δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή τους αντιλαμβάνονται μονομιάς προς τι ο θόρυβος!
«Οι Panx Romana δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, είναι από τις ελάχιστες μουσικές παρέες, που, μετά από 35 χρόνια(!!!) δε σπάσανε. Που πιστεύουν ακόμα, που έχουν κάτι να μας πουν, να μας φωνάξουν…» συνεχίζει το βιογραφικό τους και, ναι, όπως ακριβώς τα λέει ο ποιητής είναι τα πράγματα. Μια ζωή επιμένουν στη (Ελληνόφωνη) στάση τους. Μια στάση με αμέτρητα ρίσκα και «πλην», που όμως τους θέλει μια από τα πιο ξεροκέφαλα αυθεντικά και ευθυτενή μουσικά σχήματα της χώρας μας – Ελληνόφωνα και μη!… Πιο αυθεντικός, πεθαίνεις ρε φίλε!
Στιχουργικά υπήρξαν ανέκαθεν ειλικρινέστατοι και καυστικοί απέναντι σε ΚΑΘΕ μα ΚΑΘΕ χρώμα εξουσίας εφόσον αυτή έκανε τα ίδια γαμημένα λάθη. Έτσι λοιπόν δεν θα τους συναντήσεις σε κομματικές συναυλιακές διοργανώσεις, κι ας χάνουν πολύτιμα νυχτοκάματα που, ως είθισται, μπαίνουν στον ομαδικό κουμπαρά για το επόμενο album!… Από τον Απρίλιο του 1982 έως και την πρόσφατη έκτη δισκογραφική τους δουλειά που παρουσιάζουμε εδώ και κυκλοφόρησε από την δική τους ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Panx Records, δεν έβαλαν ποτέ «γλώσσα μέσα». Το ολόδικό τους Punk’n’Roll μουσικό φίλτρο εμπλουτίζεται και στο φετινό τους κύημα με αρκετά στοιχεία reggae & ska που ανέκαθεν αγαπούσαν.
Είχα την τύχη να συμμετέχω με τους Mirage (1985-1986) και τους What’s the Buzz? (1992-2009) σε ζωντανές εμφανίσεις που η αχώριστη παρέα βαρούσε πιο αργά και έτσι έχω βιώσει την άσβεστη φλόγα που τους κρατά ζωντανούς. Η περσινή μου δίωρη συνέντευξη δε με τον ανιδιοτελή, ανοιχτόκαρδο & ανοιχτοχέρη Δημητράκα στο σπίτι του παραμένει μια από τις πιο πλούσιες του αρχείου μου που, σημειωτέων, αριθμεί με τις ως τώρα καταχωρημένες τις 765(!) και έχει συνέχεια…
Το “Panx Americana” συνεχίζει εκεί που σταμάτησε το «Κράτος Κλειστόν» δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια μετά!!! Αναμενόμενο λοιπόν το γεγονός του ότι η παραγωγή της φετινής κυκλοφορίας είναι παρασάγγες καλύτερη από κάθε προηγούμενη, αφού τα άλματα που έχουν γίνει στο χώρο της τεχνολογίας του ήχου όλα αυτά τα χρόνια στη χώρα μας είναι θεαματικά. Η τραγουδοποιία γνωστή. Το κέφι για άλλη μια φορά στα κόκκινα. Ώρες – ώρες το όλα πράγμα μοιάζει λες και φτιάχτηκε από ένα τσούρμο πιτσιρικάδες. Άσε που μετά λύπης θα τολμήσω να πω πως, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι αληθινοί πιτσιρικάδες του σήμερα μοιάζουν «ψόφιοι» μπροστά σε τούτους εδώ τους πουρόκερς!…
Απίστευτα ευχάριστη έκπληξη για μας τους αρρωστημένους συλλέκτες αποτελεί και η μερακλίδικη επιλογή του κουαρτέτου να κυκλοφορήσει τα δεκαπέντε νέα τραγούδια σε δύο μορφές / format: σε cd, μα και σε μαύρο ή κίτρινο βινύλιο σε gatefold εξώφυλλο το οποίο εμπεριέχει παρακαλώ και το cd, μα και το πανταχού παρών αθάνατο βιβλιαράκι του «Κίτρινου Τύπου».
Όπως κατέγραψα. Η συνομοταξία των Αδιάφθορων Αυθεντικών ξαναχτυπά!
Και από σκηνής Κυττάρου παρακαλώ!
https://www.facebook.com/events/1196166343801916/
