“(Θα αγαπάμε,) θα πολεμάμε και ας μη νικήσουμε ποτέ”

Καίγεται η ψυχή μας, μας κυριεύει η θλίψη, ο πόνος κάθε ψυχής είναι και δικός μας. Κάθε απώλεια χτυπά κι εμάς, την κοινή, την δική μας οικογένεια.

Πώς να κλείσεις τα μάτια; Πώς να βουβάνεις την ακοή; Πώς να ξεχαστεί η σκέψη σου, πως να κρυφτούν τα δάκρυά σου!!! Για τ’ αδέλφια μας που δοκιμάζονται, που κινδυνεύουν, που χάνονται, για το σπίτι μας την φύση και τους μικρούς μας φίλους τα ζώα.

Δεν μας έχει απομείνει τίποτα άλλο αδέλφια, παρά μόνο να μοιραστούμε την αγάπη μας, αυτός ο ισχυρός δεσμός ενότητας που καρποφορεί μόνο με πράξεις και ταπεινό ενδιαφέρον και αλληλεγγύη ο ένας για τον άλλο.

Αυτό μας κρατά στη ζωή, πιο είναι το νόημα αν περπατάμε μόνοι; Αν κάνουμε απλά θόρυβο σαν τενεκέδες με παχιά λόγια από την μέθη της κάθε είδους εξουσίας.

Δύναμη πάνω από το φυσιολογικό αδέλφια και λίγο παραφρασμένα λόγια από τον Βασίλη Μάγγο.

“(Θα αγαπάμε,) θα πολεμάμε, ακόμα και αν δεν νικήσουμε ποτέ”