Της Ψειρούς τα Blues από τον Frank Panx Live στις φυλακές Κορυδαλλού
13/12/2019 ώρα 9.45 το πρωί. Τον έλεγχο των ταυτοτήτων μας ακολούθησε ο ανατριχιαστικός ήχος της παλιάς σιδερένιας πύλης που άνοιξε. Σαν να παίζαμε σε ταινία ο χρόνος άρχισε να μετρά ανάμεσα στα κάγκελα, τους ανθρωποφύλακες, τα συρματοπλέγματα ακόμα και αν σήκωνες τα μάτια σου να κοιτάξεις τον ουρανό. Και όμως κάπου εκεί κοντά μια απρόσμενη όαση νέων ανθρώπων μας καλωσόρισε θερμά στην αίθουσα του Σχολείου 2ης Ευκαιρίας στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού.
Ήμασταν καλεσμένοι από το Μουσικό Εργαστήρι για μια μουσική εκδήλωση, συζήτηση για την κοινωνική προέκταση της μουσικής. Πως συνδέεται με τους ανθρώπους, τα βιώματά τους, αλλά και τον εύθραυστο ψυχισμό τους. Η πρόσβαση ήταν ελεύθερη για όλους.
Καθώς πέρναγαν τα λεπτά μια μοναδική εμπειρία καταγράφονταν όχι μόνο στην μνήμη μας μα κυρίως χαράσσονταν στις καρδιές μας. Τα 20 περίπου παιδιά που μας τίμησαν με την παρουσία τους εκεί ξεκλείδωναν τις καρδιές τους το ένα μετά το άλλο παρουσιάζοντας την πονεμένη αλλά ατόφια και ντόμπρα ομορφιά τους. Πέρασαν 2,5 μαγευτικές ώρες κουβέντας, μουσικής και αλήθειας που πήγαζε από τα σπλάχνα όλων μας. 2,5 ώρες που όπως είπαν και τα παιδιά ήμασταν όλοι ελεύθεροι σαν πουλιά που η φυλακή δεν στάθηκε ικανή να μας κάνει να νοιώθουμε ότι είμαστε κάτω από την εξουσία της.
Ένα κοίταγμα στα μάτια ήταν αρκετό για να ξεκλειδωθούμε όλοι. Ο χρόνος όμως δεν έφτασε, πέρασε σαν δίλεπτο τραγούδι ζωής που ότι έχει να σου πει το νοιώθεις από την πρώτη του νότα.
Δεσμευτήκαμε με όλη μας την καρδιά ότι θα επιστρέψουμε σύντομα προκειμένου να συνεχίσουμε από εκεί που είχαμε μείνει.
Φύγαμε συγκινημένοι γεμάτοι δώρα σε μορφή ανθρώπων νέων φίλων και αδελφών, πλούσιοι από εμπειρίες γεμάτες αλήθειες για το πόσο δύσκολη στην διαχείρισή της μπορεί να εξελιχθεί η ζωή.
Ένα κλικ μόνο μακριά από τον ανατριχιαστικό ήχο της σιδερένιας πύλης των φυλακών που ακόμα ηχεί στ’ αυτιά μας.
Ήταν μια σύντομη ανταπόκριση από την όαση της τάξης του σχολείου 2ης ευκαιρίας των φυλακών Κορυδαλλού.
Αδέλφια ευχαριστούμε πολύ όλους σας καθώς και τους αγαπημένους μας Χρήστο, τον δάσκαλο μουσικής, και τον διευθυντή του σχολείου.
Φιλιά
