Μπάμπι, η ιστορία μιας ζωής μέσα στο δάσος – Felix Salten

Ο Μπάμπι κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1923. Το 1936 κάηκε στις φλόγες των Ναζί αλλά δεν πέθανε.

Τα αλληγορικά σχήματα και η σκοτεινή ατμόσφαιρα κατέστησαν τον Μπάμπι το πιο επιτυχημένο μυθιστόρημα του Φίλιξ Ζάλτεν και ένα από τα αριστουργήματα του κύκλου της «Νέας Βιέννης».

Mια όμορφη ανοιξιάτικη μέρα ο Μπάμπι έρχεται στον κόσμο. Περνάει ένα ευτυχισμένο καλοκαίρι δίπλα στη μητέρα του, γνωρίζοντας το δάσος και τους κατοίκους του. Θα έρθει όμως ο χειμώνας και ο μικρός Πρίγκιπας θα βιώσει τη δύσκολη πλευρά της ζωής. Θα μάθει επίσης ότι κάθε στιγμή ελλοχεύει ένας κίνδυνος… Ένας κίνδυνος υπερβατικός, τρομερός και φονικός που φέρνει κάθε πρόβλημα μέσα στο δάσος σε δεύτερη μοίρα. Ο Μπάμπι γνωρίζει την απώλεια και τη θλίψη, μαθαίνει να ζει μόνος του και αγωνίζεται να συνεχίσει την πορεία του στον κόσμο.

Ένα μικρό απόσπασμα:

«Θα σταματήσει ποτέ να μας κυνηγάει;» αναφώνησε ο νεαρός Κάρους.
Τότε μίλησε η Μαρίνα, η νεαρή ελαφίνα. «Λένε ότι κάποια στιγμή θα έρθει να ζήσει μαζί μας και θα είναι τόσο καλός όσο είμαστε κι εμείς. Πως θα παίζει μαζί μας, πως όλο το δάσος θα είναι χαρούμενο και πως θα γίνουμε φίλοι μ’ Αυτόν».
Η κυρία Νέτλα ξέσπασε σε γέλια. «Άσ’ Τον εκεί που είναι και άσε μας κι εμάς στην ησυχία μας».
Η Θεία Ίνα είπε επικριτικά: «Δεν είναι σωστό να μιλάςέτσι».
«Γιατί όχι;» απάντησε με θυμό η κυρία Νέτλα. «Πραγματικά δεν βλέπω τον λόγο να μην το κάνω. “Φίλοι μ’ Αυτόν!” Μας δολοφονεί από τότε που μπορώ να θυμηθώ, όλους μας. Τις αδερφές μας, τις μητέρες μας, τους αδερφούς μας! Από τότε που ήρθαμε στον κόσμο δεν μας έχει δώσει στιγμή ειρήνης. Αντιθέτως, όπου μας βρίσκει μας δολοφονεί. Και τώρα θα γίνουμε φίλοι μ’ Αυτόν; Τι ανοησίες!»
Η Μαρίνα κοίταξε τους πάντες γύρω της με τα μεγάλα, ήρεμα και λαμπερά της μάτια. «Η αγάπη δεν είναι ανοησίες», είπε. «Πρέπει να έρθει».