Το ασυγχώρητο «φάουλ» του Βασίλη Σπανούλη – Δεν είναι «μόνο μπάσκετ», είναι γενοκτονία
Όταν οι σταρ του NBA γονάτισαν για το Black Lives Matter, έδειξαν πως ο αθλητισμός είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από παιχνίδι. Η στάση του Βασίλη Σπανούλη απέναντι στην Παλαιστίνη αποδεικνύει το αντίθετο.
Το 2020, μετά τη δολοφονία του George Floyd στη Μινεάπολη, εκατομμύρια Αμερικανοί βγήκαν στους δρόμους. Μαζί τους, δεκάδες παίκτες του NBA διαδήλωσαν ανοιχτά ενάντια στην αστυνομική βία κατά των μαύρων πολιτών στις ΗΠΑ.
Η διαμαρτυρία μεταφέρθηκε ακόμα και μέσα στα γήπεδα του πιο δημοφιλούς πρωταθλήματος μπάσκετ στον κόσμο. «Black Lives Matter» και «I can’t breathe» έγραφαν τα μπλουζάκια που φορούσαν οι παίκτες στην προθέρμανση, ενώ σε όλα τα γήπεδα, από το Σαν Αντόνιο έως το Τορόντο, οι αθλητές γονάτιζαν στην ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου.
Από τον Λεμπρόν Τζέιμς έως τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, οι σούπερ σταρ του NBA, με συμβόλαια εκατομμυρίων δολαρίων, πήραν θέση. Η ομάδα μάλιστα του Γιάννη αρνήθηκε να κατέβει σε αγώνα των Play Off μετά τους πυροβολισμούς λευκών αστυνομικών σε βάρος του Αφροαμερικανού Jacob Blake στο Ουισκόνσιν.
Η στάση αυτή των αθλητών και των προπονητών τους – με πρώτο και καλύτερο τον σπουδαίο Γκρεγκ Πόποβιτς – ανάγκασε το NBA να αποδεχτεί τις διαμαρτυρίες σε κάθε αγώνα, ενώ ακόμα και οι πολυεθνικοί κολοσσοί όπως η NIKE και η Adidas αναγκάστηκαν να υιοθετήσουν τα αιτήματα για δικαιοσύνη και σεβασμό στις ζωές των μαύρων πολιτών.
«Θα μιλήσω μόνο για μπάσκετ»
Χθες το απόγευμα, ο Βασίλης Σπανούλης, ομοσπονδιακός προπονητής της εθνικής ομάδας και ένας από τους θρύλους του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ρωτήθηκε ενόψει του αποψινού ματς της Ελλάδας με το Ισραήλ σχετικά με τη σύγκρουση με την Παλαιστίνη.
Η απάντησή του:
Είναι υποχρεωμένοι οι αθλητές να μιλούν;
Τυπικά, όχι. Δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο στο «job description».
Υπάρχει όμως κάτι μεγαλύτερο: ο αθλητισμός λειτουργεί παιδαγωγικά. Οι αθλητές, ιδίως του βεληνεκούς του Σπανούλη, πρέπει να λειτουργούν ως παράδειγμα για τα παιδιά. Όχι μόνο ως αθλητές, αλλά και ως άνθρωποι.